De Engelsman Samuel Pepys (spreek uit: pieps) is een grote bekende onder maritiem historici. Hoewel hij aanvankelijk geen ervaring had in het maritiem bedrijf, maar wel een goed oog voor administratie, schopte hij het uiteindelijk tot Chief Secretary van de Admirality, werd benoemd tot Elder Brother van Trinity House dat het loodswezen en de bebakening van de Britse wateren verzorgde, was Fellow en later zelfs President van de Royal Society en zat jarenlang als parlementslid in het Lagerhuis.
Meest bekend werd Pepys echter door zijn dagboek dat hij tien jaar lang, van 1660 tot 1669, bijhield. Dit dagboek schreef hij in steno, dat voor de meeste lezers voor een geheimschrift moet zijn doorgegaan. Na zijn dood werd het dagboek, in zes banden, bewaard in Magdalene College, Cambridge. Het duurde tot 1822, toen dominee John Smith na drie jaar puzzelen het dagboek eindelijk ontcijferd had – onwetende dat de uitleg van het steno een plank lager in dezelfde boekenkast lag – en de inhoud ervan voor het eerst goed kon worden doorgrond. Pepys schreef over de alledaagse zaken die hem bezighielden; familie-perikelen, geldzorgen, roddels op het werk, wat hij at en wie hij sprak, maar ook over zijn amoureuze escapades; geen wonder dat hij die liever geheim hield.
En passant beschreef hij ook belangrijke historische gebeurtenissen, zoals de Grote Brand van Londen in 1666 en het verloop van de Tweede Engelse Oorlog (1665-1667). Het grootste dieptepunt uit deze oorlog was de Tocht naar Chatham onder leiding van Michiel de Ruyter en Cornelis de Witt, waarover hij op 12 juni 1667 (Oude Stijl) in zijn dagboek optekende:
“… and so home, where all our hearts do now ake; for the newes is true, that the Dutch have broke the chaine and burned our ships, and particularly “The Royal Charles,” other particulars I know not, but most sad to be sure.”
In 2003 besloot Phil Gyford het hele dagboek als een modern blog te publiceren, elke dag verscheen ’s ochtends een nieuw bericht totdat in mei 2012 de allerlaatste bladzijde uit het dagboek op deze wijze was rondgestuurd. Vanaf dat moment startte het blog weer bij de eerste bladzijde, 1 januari 1660. Gyford voorzag het dagboek ook van een online register met kaarten, een tijdbalk en verdere uitleg van personen, plaatsen en gebruiken, waardoor het zoeken naar interessante passages sterk wordt vergemakkelijkt. Op een forumpagina kunnen lezers reacties, suggesties en verbeteringen achterlaten waardoor de informatie over het dagboek nog steeds groeit.
De blogversie van het dagboek van Samuel Pepys vormt niet alleen een zeer toegankelijke bron voor (maritiem) historici, maar biedt ook inspiratie voor andere ‘historische’ blogs. Wat te denken van de vele reisverslagen en scheepsjournaals, bijvoorbeeld die als Werken zijn ontsloten door de Van Linschoten Vereeniging?
Wie voortaan de dag wil beginnen met een persoonlijk bericht uit het verleden, kan zich overigens nog steeds abonneren op het blog van Pepys. Elke dag wordt dan een nieuw bericht met de tekst van één dag uit het dagboek in de electronische brievenbus bezorgd.